प्रणय कविता मराठी 💔आधुनिकतेच्या वाटेवर – कधी होतो घटस्फोट ?💔
✍️ © श्री संजय सोनार शिंदखेडेकर©📅 दि. २०/०७/२०२५
( ४२ )💔आधुनिकतेच्या वाटेवर – कधी होतो घटस्फोट ?💔
==============
प्रस्तावना :–
“जेव्हा सौंदर्य आणि विद्या या स्त्रीच्या शौर्याची ओळख असतात, तेव्हा ती स्त्री तेजस्वी दिसते…
पण कधी कधी हे तेज अहंकाराच्या धूसर वावटळीत हरवतं,
आणि मग नात्यांचं ऊबदार जाळं सुटायला लागतं.
ही कविता अशाच एका वास्तवाचे सौम्य आणि सच्चं चित्रण करत आहे – कुणालाही दोष न देता, फक्त मनाच्या आरशात डोकावण्यासाठी…”
📜 कविता 📜
ती शिकलेली, ती देखणी,
नजरेत चंचल, वाणी ठाम नि बेधडक,
रूपाच्या त्या झगमगाटाआड,
दडलेलं काही – न सापडे सहज ओढ.
|| १ ||
कधी तिचे शब्द विषासारखे,
कधी नजरेत गर्वाचे फासे,
“मी अशीच आहे!” – ठाम तिचा उच्चार,
पण संवादाऐवजी कठोर व्यवहार.
|| २ ||
मृगजळात मोहाचं कलह,
गूढपणात हरवलेलं आपुलकीचं गूज,
आकर्षणाच्या वावटळीत ती हरवून जाते,
भावनांच्या गर्तेत स्वतःस विसरते.
|| ३ ||
त्याग, समर्पण हरवून गेले,
“माझं मी” हाच सूर मनात साचले,
नातं तिच्या दृष्टीने केवळ करमणूक,
स्वातंत्र्य तिचं – संमतीची केवळ चौकट.
|| ४ ||
हातात पैसा, नोकरी, प्रतिष्ठा,
वाटचाल तिची ठाम नि स्पष्टता,
कर्तव्य विसरून हक्कांची भाषा,
संयम हरवतो – उरते केवळ आशा.
|| ५ ||
पती बिचारा, गोंधळलेला,
“ही अर्धांगिनी की तत्वज्ञ?” – असा गुंतलेला,
ती म्हणे, “हे माझं स्वतंत्र जीवन!”
आणि नात्यांत वाढतो फक्त दुराव्याचं क्षण.
|| ६ ||
ना समजूत, ना सौम्य सुसंवाद,
ना सहवास, ना मृदू भावना भाव,
तिच्या “स्व”भोवती उभी भिंत ठाम,
आणि संसाराचं पतंग तुटून, उरतो केवळ शांततेचा एकाकी श्वास.
|| ७ ||
आरशात जे चमकून दिसतं,
ते खरं नसतं – उशिरा समजतं,
ती सुंदर, ती उच्चशिक्षित असते खरी,
पण आरशामागचं सत्य – हरवतं पुन्हा पुन्हा तरी.
|| ८ ||
📜 टीप ⚜️
🙏 ही कविता समाजात दिसणाऱ्या काही वास्तव घटनांवर आधारित आहे.
🙏 सर्व स्त्रियांना एकाच चौकटीत पाहण्याचा किंवा कोणताही दोषारोप करण्याचा हेतू नाही.
🙏 कवितेचा उद्देश फक्त नात्यांमधील बदल, विसंवाद, अपेक्षा यावर एक वैचारिक आरसा दाखवण्याचा आहे.
🙏 कृपया ही कविता सकारात्मक, संवेदनशील आणि समजून घेण्याच्या दृष्टीने वाचावी.
🙏 शेवटी एवढंच… 🙏
सौंदर्य, विद्या आणि स्वातंत्र्य या स्त्रीच्या शक्ती आहेत,
पण त्या जर नात्यांतील सन्मान, संवाद आणि सहजीवन विसरल्या,
तर त्या शक्ती कधी कधी नातं विस्कळीतही करू शकतात…
मनाचं आरसपानी पाहणं – हीच या कवितेची खरी ओळख आहे.
📜💔📜💔📜💔📜
========
